The one about Jesus, the ambulance and the tantrum

Morgen woon ik alweer 2 weken in Londen. Helaas heb ik nog geen bankrekening kunnen openen want dat is tot dusver nog steeds onmogelijk. Ik heb ondertussen meer banken bezocht dan musea, en hoewel ze allebei gratis te bezoeken zijn heb ik een sterke voorkeur voor musea. Het papierwerk blijft, zo mag ik nu o.a. aantonen dat ik geen belastingontduiker ben.. tja, het houdt je van de straat.

Afgelopen maandag heb ik aan groep 7 les gegeven op een wel zeer Katholieke school. Ze beginnen in de ochtend met het zingen van liedjes over Jezus en bijbeldingen, ze bidden samen voor de les en in plaats van kunst aan de muren hebben ze christelijke beelden en posters. Ze hebben dan ook bijna nooit kunstlessen, wat dan weer tegen mijn eigen geloof ingaat. Die middag heb ik zelfs les gegeven in… laten we het maar Bijbelles noemen. Uiteraard heb ik in de pauze het internet doorgelezen in de hoop op een snelle bijscholing. In de bus naar huis zat ik opeens tussen een groep jongens van een Joodse basisschool, inclusief keppeltjes en pijpenkrullen. Scholen die gericht zijn op één geloof schieten wat mij betreft tekort, ik heb liever scholen waarbij ze elk geloof aan bod laten komen en wél tijd inplannen voor kunstlessen.

Dinsdag en woensdag was ik geboekt op een middelbare school als kunstdocent. Het was een speciale school voor kinderen met zwaar autisme, depressies of welke reden dan ook waardoor ze niet in het reguliere onderwijs passen. Mijn klassen waren tussen de 3 en 6 personen en in bijna elke les had ik een teacher assistent. De manier van lesgeven is totaal anders dan het reguliere onderwijs omdat leerlingen bij kleine dingen al overstuur kunnen raken. Mijn lessen gingen gelukkig heel goed en ik kreeg als bijnaam “de kunstspecialist”.
Terwijl ik aan het lesgeven was kwam er politie en ambulance langs, gelukkig hebben de leerlingen dit verder niet meegekregen. Achteraf werd me verteld dat een meisje van 16 bedreigd wordt door een man van 50, waarbij ze seksueel mishandeld is. Zij was in paniek en heeft dit uiteindelijk tegen een docent durven vertellen. Helaas heeft ze in haar paniekaanvallen haar hoofd tegen de muur gestoten en zijn haar hechtingen van een vorig ongeval daarbij opengegaan. Leerlingen worden ontzettend goed in de gaten gehouden en kunnen de school ook niet zomaar verlaten, het wordt door sommigen ook wel ‘de gevangenis’ genoemd. Heel begrijpelijk voor hun, maar als je leerlingen ertussen hebt met een zware depressie, waarbij sommige zichzelf pijnigen dan kun je bijna niet anders. Ondanks alles vond ik dit een hele fijne school om les te geven met hele andere uitdagingen dan ik gewend ben.

Donderdag was er geen invalwerk voor mij en had ik de dag vrij. Vrijdag werd ik ingepland bij groep 8. En tja, waar moet ik beginnen. Het was een ramp. Maar echt ongekend. Ik had die ochtend een TA (teacher assistent) zonder stem en met een flinke verkoudheid tot 11 uur in mijn klas. Verder moest ik het die dag alleen doen. Via mijn bureau Vibe werd ik al gewaarschuwd dat het een moeilijke klas was, en ze hadden niet overdreven. We waren nog geen half uur begonnen met de les toen opeens 2 leerlingen met elkaar op de vuist gingen, maar ook echt goed. Ik ben erheen gerend met mijn TA om ze uitelkaar te halen en heb ze daarna naar de headteacher gestuurd. Deze klas…omg. Ze schreeuwen, gooien met lijmpotten, propjes en schoolspullen, zijn grof, hebben geen respect voor een docent en zijn vrij onhandelbaar. Ik heb me na het gevecht als een dictator gedragen en de klas stil gehouden tot aan de lunchpauze. Dit is totaal niet mijn stijl maar de enige aanpak die werkte. Dit ging nog wel goed maar hierna waren ze niet meer te houden. Nu vind ik de planning ook vrij ambitieus, als je namelijk een moeilijke klas hebt die niet goed luistert, dan ga je niet op vrijdagmiddag lesgeven over het politieke systeem van Engeland met daarop volgend een spellingsdictee. En je sluit de vrijdagmiddag al helemaal niet af met een half uur absolute stilte in de bibliotheek. Het was een hel. Er werd geduwd, geklikt, geschopt, gescholden en gehuild. Iedereen bemoeit zich met elkaar en iedereen denkt het recht te hebben om altijd het laatste woord te hebben. Die dag heb ik een andere docent ontmoet die ook bij Vibe werkt en invalles gaf in groep 7. We waren blij dat we allebei eenzelfde inzinking hadden want in haar klas was het niet veel beter. Aan het eind van de dag vroeg de headteacher nog aan mij hoe ik het vond gaan. Toen ik twijfelend “Uhm.. mwaa” zei, reageerde hij daarop met “het is ook lastiger als je geen TA in je klas hebt”. Ik wilde eigenlijk schreeuwen “DUDE, krijg je shit op orde want met deze ontkenning ga je nooit je kloteschool verbeteren?!” …ik heb uiteindelijk gereageerd met een kleine “haha”..met daarin alle pijn van die dag (lekker dramatisch).

Lesgeven is nog steeds leuk en heeft elke dag weer nieuwe uitdagingen, sommige leuker dan andere haha.

Until next time,
X Christina